W praktyce pracy naszych Ośrodków nie wystarcza socjologiczne ujęcie sekty jako religijnej lub społecznej grupy wyodrębniającej się z szerszego nurtu religijnego bądź społecznego. Posługujemy się bliższą odbiorowi społecznemu definicją sekty,  jako negatywnej pod względem etycznym grupy religijnej czy parareligijnej.

W ponad 25 letniej praktyce Dominikańskich Ośrodków Informacji o Nowych Ruchach Religijnych i Sektach wypracowaliśmy opisową definicję, wskazującą cechy grupy, które stanowią o jej destrukcyjnym charakterze. Za sekty (grupy destrukcyjne) należy uznać grupy, które:

  • Mają charakter totalny. Liderzy grupy przypisują sobie absolutny autorytet i prawo ingerowania we wszystkie dziedziny życia swoich członków, nawet te najbardziej intymne.
  • Pozyskują nowych członków uciekając się do najróżniejszych podstępów i kłamstw, zatajając istotne informacje o działaniu grupy, jej celach i doktrynie.
  • Uzależniają uczestników psychicznie i ekonomicznie za pomocą technik (psycho)manipulacji – wywierają niekorzystny wpływ na rozwój psychiczny adepta i jego relacje społeczne (np.: zerwanie więzi z najbliższymi, porzucenie pracy lub studiów).
  • Posiadają charakter kultowy w szerokim rozumieniu, niekoniecznie religijnym. Może to być kult osoby, energii, zdrowia, pieniędzy, sukcesu itp.
  • Wytwarzają ostry podział rzeczywistości na to co „dobre”, czyli związane z grupą i „zagrażające”, odnoszące się do świata zewnętrznego (biało-czarna wizja rzeczywistości).
  • Wpajają swoim członkom przekonanie o elitarności ruchu i niechęć do dialogu światopoglądowego.

Spełnienie przez grupę wyżej wymienionych kryteriów może być podstawą do zakwalifikowania jej jako grupy destrukcyjnej stanowiącej potencjalnie zagrożenie dla jednostki i społeczeństwa.

Zapoznaj się także: