Poniżej podajemy kilka najważniejszych wskazówek, które pomogą Ci w kontakcie z osoba uwikłaną w destrukcyjną działalność sekty. Pamiętaj, że osoba poddana działaniu takiej grupy nie działa racjonalnie.

Jej postępowanie wykazuje cechy uzależnienia, a kontakt z nią będzie budził wiele emocji i wymagał od Ciebie ogromnej cierpliwości. Nie działaj sam, skontaktuj się z osobami lub instytucjami, które profesjonalnie zajmują się tą problematyką.

  1. Jednym z najważniejszych zadań stojących przed rodziną i bliskimi jest utrzymanie stałego kontaktu z osobą, która trafiła do sekty. Warto wykorzystać wszelkie dostępne środki, aby zapewnić ją o swojej miłości i szacunku oraz chęci utrzymania więzi.
  1. Reakcje bliskich w kontakcie z osobą z sekty bardzo często nacechowane są gniewem i złością. Należy pamiętać, że próby przemówienia osobie zmanipulowanej do rozumu nie będą skutkowały. Manipulacja w grupie dokonuje się na poziomie emocji. Mnożenie argumentów przeciw grupie wywoła kolejne wątpliwości, które chętnie wyjaśni lider grupy. Atakowanie wiary, światopoglądu i grupy będzie skutkowało jeszcze większą izolacją emocjonalną i może prowadzić do zerwana więzi.
  1. Ważne, aby jak najszybciej skontaktować się z instytucjami lub osobami zajmującymi się profesjonalnie tą problematyką. Wsparcie i pomoc specjalistów pomoże nazwać problem i wspólnie szukać indywidualnych sposobów jego rozwiązania.
  1. Warto stworzyć zespół ludzi; najbliższych i przyjaciół – tych, z którymi osoba miała dobry kontakt, którym ufała przed trafieniem do sekty. Zapytać ich, czy i oni dostrzegają jakieś niepokojące zachowania w jej życiu. Ważne, aby przyjąć jednolity sposób działania wobec zmanipulowanej osoby.
  1. Należy powstrzymywać się przed odrzuceniem osoby. Nie oznacza to bezkrytycznej aprobaty dla wszystkiego co mówi.
    W dyskusji nie należy rezygnować ze swoich poglądów. Akceptacja osoby (zależy mi na tobie, jesteś dla mnie ważny, kocham cię) nie jest równoznaczna z akceptacją jej poglądów (nie mogę przyjąć tego, co naucza grupa)
  1. W rozmowie trzeba unikać słów pejoratywnych typu sekta, sekciarz itp. Często na początku zaangażowania w grupę liderzy powtarzają, że nowy sposób życia i wejście na drogę duchową będzie spotykać się ze sprzeciwem i odrzuceniem przez najbliższych.  Atak na grupę może być wykorzystany przez jej lidera jako potwierdzenie swojego autorytetu i mądrości.
  1. Aby skutecznie pomóc bliskiej osobie trzeba zrozumieć zaistniałą sytuację. Udział w grupie do której trafiła odpowiada na jej niezaspokojone potrzeby. Warto postawić sobie pytanie o to, co wydarzyło się w jej życiu przed przystąpieniem do grupy? Czego jej brakowało? Co daje jej grupa?
  1. Podczas rozmów należy być gotowym do wysłuchania tego, co mówi zmanipulowana osoba, pomimo, że tezy które wygłasza mogą wydawać się niedorzeczne. Można zadawać pytania w stylu nie rozumiem, powiedz coś więcej. Można poprosić, aby osoba opowiedziała co daje jej pobyt w grupie, jakie potrzeby zaspokaja. Pytania powinny być delikatne i nie można nimi bombardować, bo osoba poczuje się atakowana i przyjmie postawę obronną.
  1. Warto zachęcać osobę do samodzielnego myślenia, zadając pytania w taki sposób, aby musiała wyjaśnić sens praktyk, wierzeń i wymagań stawianych przez grupę. Można pytać o wartości takie jak dobro, prawda i uczciwość. Zadawanie otwartych pytań ma na celu uruchomienia myślenia krytycznego.
  1. Nie wolno pozwolić, aby rozmowy o grupie zdominowały całe życie. Należy przypominać, że poszukiwania duchowe są  fragmentem rzeczywistości. Istnieją inne sprawy, o których należy pamiętać, takie jak praca, wychowanie dzieci, planowanie wakacji itp. Warto angażować osobę w życie codzienne, przypominać o obowiązkach, których podjęła się przed trafieniem do grupy.
  1. Należy zachęcać osobę zmanipulowaną do refleksji nad swoim postępowaniem. Wybory, których dokonuje, pociągają za sobą określone konsekwencje. Warto, aby postawiła sobie pytania: Co zyskuje będąc w grupie? Z czego musi zrezygnować? Co zostaje zaniedbane? Co traci?
  1. Trzeba odwoływać się do łączących was więzi. Przypominać o szczęśliwych, wspólnie przeżytych chwilach (można pokazać zdjęcia w albumie, odwiedzać miejsca w których wydarzyło się coś ważnego). Pokazywać ciągłość dawnego i obecnego życia, z trudnymi i radosnymi momentami. Chodzi o przeciwstawienie się temu, co grupa próbuje stłumić i zniszczyć, dyskredytując dotychczasowe życie.